مهمترین چیز در بحث آموزش اثربخشی هست. ممکنه چند معلم سبک تدریس متفاوتی داشته باشن ولی اثربخشی اونا مثل هم باشه. معمولا اینطور تصور میشه که هر چقدر تعداد دانش‌آموزا در کلاس کمتر باشه، یادگیری بهتر میشه. تحقیقات هم اینجوری نشون داده که اگه در یک کلاس تعداد دانش‌آموزا کمتر باشه اونها فرصت بیشتری برای شرکت در بحث‌ها دارن، راحت‌تر می‌تونن بازخورد خودشون رو ارائه بدن و اینکه رضایت خودشون هم بیشتر هست. 

اما صرفا این حرف‌ها به این معنی نیست که فقط در صورتی یادگیری دانش‌آموزا بالا میره که کلاس درسی اونها کم‌جمعیت باشه. بعضی وقتا میشه با وجود جمعیت بالا در کلاس به وسیله درگیر کردن اونها در یادگیری فعال، میزان یادگیری در اونها رو بالا برد. پرجمعیت بودن یک کلاس بستگی مستقیمی به توان معلم در آموزش داره. شاید بشه گفت، کلاسی پرجمعیت هست که معلم نتونه در اون به روش دل خواهش کار کنه. برای بعضی معلما 40 نفر، برای بعضی 50 نفر و برای بعضیا حتی 30 دانش‌آموز در کلاس هم زیاده. در ایران تا جایی که من می‌دونم در مدارس غیر انتفاعی سعی میشه که تعداد دانش‌آموزا رو کم نگه دارن. که اون هم به دلیل شهریه‌های بالایی هست که این دانش‌آموزا پرداخت می‌کنن. از اون طرف در مدارس دولتی به خصوص در شهرهای محروم تعداد دانش‌آموزا بسیار زیاد هست طوری که یادگیری در اونها به شدت پایین میاد.